از خشكسالي اجتماعي- اقتصادي چه مي‌دانيم؟

به گزارش مجله آنلاين خشكسالي هاي اقتصادي-اجتماعي تأثير بسزايي در بسياري از جنبه هاي اقتصادي ، به ويژه انواع خاصي از محصولات اقتصادي و كالاها دارد. تعريف خشكسالي اقتصادي – اقتصادي تركيبي از عرضه و تقاضاي برخي كالاهاي اقتصادي و عناصر هواشناسي ، هيدرولوژي و كشاورزي است.

وقوع اين نوع خشكسالي به روند زماني و مكاني عرضه و تقاضا بستگي دارد تا خشكسالي را تعريف كند. تأمين بسياري از كالاهاي اقتصادي مانند آب ، خوراك ، غلات ، ماهي و نيروگاه آبي به آب و هوا بستگي دارد. به دليل تغييرات طبيعي آب و هوايي ، منابع آب در بعضي از سالها كافي است ، اما در برخي ديگر براي تأمين نيازهاي انساني و زيست محيطي كافي نيست. خشكسالي اقتصادي – اجتماعي زماني اتفاق مي افتد كه تقاضا براي برخي از كالاهاي اقتصادي به دليل كاهش تأمين آب در مقايسه با شرايط عادي افزايش يابد. به عنوان مثال ، در اروگوئه ، خشكسالي 1989- 1989 به شدت انرژي آبي را كاهش داد. كاهش نيروگاه آبي دولت را مجبور به واردات سوخت هاي گران تر و استفاده از ابزارهاي تبديل انرژي براي تأمين نيازهاي مردم كرده است.

طبق مركز ملي نظارت و هشدار خشكسالي در بيشتر موارد ، تقاضا براي كالاهاي اقتصادي در نتيجه رشد جمعيت و مصرف سرانه در حال افزايش است. همچنين مي توان با افزايش توليد و بهره وري فناوري و يا ساخت مخازني كه ظرفيت مخزن را افزايش مي دهد ، عرضه محصول را افزايش داد. امروزه در جوامع مختلف ، به ويژه در كشورهاي پيشرفته ، سدها و مخازن بزرگتري ساخته مي شود تا از تأمين چنين نيازهايي اطمينان حاصل شود ، زيرا براي تأمين شهرها ، كشاورزي ، صنعت و غيره آب بيشتري لازم است. با ذخيره آب در اين مخازن در دوره هاي مرطوب ، مي توان آب را در زمان خشكسالي تأمين كرد ، اما در هنگام خشكسالي هاي طولاني مدت ، چنين سازه هايي نمي توانند نياز آب را برآورده كنند و غيره بدتر مي شوند. گفته مي شود كه نياز به آب در اين دوره ها بسيار بيشتر از تأمين آب توسط اين سازه ها است.

به گفته هيزدال ، برنامه ريزي و مديريت منابع آب بر اساس سيستم هاي آب و منابع آب و برآورد مقدار آب مورد نياز براي تأمين آب در زمان كمبود آب انجام شده است. بنابراين ، خرابي و ناكارآمدي اين سيستم ها در تأمين آب در دوره هاي كمبود آب و خشكسالي به دليل مديريت و برنامه ريزي نامناسب آب و دلايل هيدرولوژيكي. در بسياري از موارد ، افزايش نياز به طور فزاينده اي تأمين آب را محدود مي كند. در خشكسالي هاي اقتصادي-اجتماعي ، دما معمولاً به سطح بحراني و به دنبال آن تبخير و تعرق افزايش مي يابد.

در اين دوره ها نياز به آب بسيار بيشتر از حد معمول است. بنابراين ، چنين حوادثي منجر به قحطي گسترده و خروج دسته جمعي در مناطق آسيب ديده مي شود. از طرف ديگر ، تخمين دقيق مقدار آب مورد نياز براي هر كاربرد دشوار است. نياز به آب خانگي ، دامي ، آبياري ، كشاورزي ، صنعتي ، توليد انرژي ، تفريحي و محيطي از نظر توزيع ، كيفيت ، تغييرات كمي و زماني ، ميزان مصرف و رشد آنها زياد است و با عدم اطمينان همراه است. هدف اصلي مديريت و برنامه ريزي منابع آب ، كاهش ميزان مورد انتظار خرابي سيستم تأمين آب و خشكسالي اقتصادي – اقتصادي است.

انتهاي پيام