حدود ۸۰۰ هزار مهاجر طي ۵ سال به استان تهران آمدند

شهلاكاظمي‌پور حاشيه نشيني پديده اي است كه ناشي از عواقب مهاجرت روستاييان و شهري و مهاجرت از شهرهاي كوچك به شهرهاي بزرگ است و بيان مي كند: البته اين نوع مهاجرت ناشي از عوامل دافعه اي مانند بي سوادي ، فقر و خشكسالي است. به فقر روستايي ، خشكسالي و بي سوادي ، جامعه مبدا را ترك كرده و به مقصد خود بياييد. جمعيت شناسي از عبارت “رفتن از سوراخ به چاه” استفاده مي كند. اين بدان معناست كه شما در نقل مكان به يك شهر بزرگ مشكل داريد و بدون مهارت و تخصص نمي توانيد به مقصد خود جذب شويد. .. به آن “حد” مي گويند.

وي گفت: “البته اين ساختار از حومه شهر نيز بيگانه است.” اگر آنها نتوانند در مقصد كار پيدا كنند يا كار پيدا كنند ، درآمد آنها از آنها حمايت نمي كند و مسكن كافي ندارند. در نتيجه ، آنها به مسكن غير متعارف تكيه مي كنند و در حومه شهر زندگي مي كنند.

به گفته جمعيت شناسان ، مطالعات نشان داده است كه پديده بيگانگي در شهرها و شهرهاي بزرگ شايع تر است. مطالعات نشان مي دهد كه در قلب اكثر ايالت هاي كشور از جمله كرمان ، بندرعباس ، كرمانشاه ، تبريز و تهران به حاشيه رفته است. حتي برخي از شهرهاي تهران در حومه تهران محدوديت محسوب مي شوند.

770،000 مهاجر بين سالهاي 1990 تا 1995 وارد تهران شدند

كاظمي پور با اشاره به وضعيت مهاجرت در ايالت هاي مختلف كشور گفت: بين سالهاي 1390 تا 1695 ، 538000 مهاجر از ايالت هاي ديگر وارد تهران شدند و حدود 200000 نفر از تهران به اين ايالت مهاجرت كردند. مناطق روستايي ايالت وارد شهر تهران شد و تقريباً 770،000 مهاجر بين سالهاي 1390 تا 1695 وارد تهران شدند. البته همه اين افراد در حاشيه نيستند و برخي ممكن است به حاشيه رانده شوند.

او همچنين بر اين س ofال تأكيد مي كند كه البته چند مهاجر وارد تهران شده اند ، اما برخي از مردم شهر را ترك مي كنند ، به عنوان مثال نرخ مهاجرت همدان منفي است كه بيشتر است.مي گويد اين به معناي خروج از استان تهران است تا افرادي كه وارد اين ايالت مي شوند.

300000 نفر تهران را ترك مي كنند

به گفته جمعيت شناسان ، 305000 نفر در سال هاي 1990 تا 1990 استان تهران را ترك كرده اند. تعداد خالص مهاجران استان تهران در سال فوق حدود 250 هزار نفر بوده است ، بدين معني كه سالانه به طور متوسط ​​50 هزار مهاجر به جمعيت استان تهران اضافه مي شود.

تعداد كم مهاجران در كرمانشاه ، تبريز و بندرعباس

وي گفت: تعداد مهاجران از ايالت هاي ديگر به شهرهايي مانند كرمانشاه ، تبريز و بندرعباش كم است و بيشتر افراد حاشيه نشين در اين شهرها مهاجران محلي و شهرهاي كوچك در همان ايالت بودند. به طور خلاصه ، مردم روستا به دليل خشكسالي ، فقر ، كمبود زمين معيشت خود را از دست مي دهند و به شهرهاي بزرگ در همان ايالت نقل مكان مي كنند ، اما به دليل عدم تخصص و كار در شهرها ، در حاشيه قرار مي گيرند.

بيكاري بالا و حاشيه نشيني در لرستان

به گفته كاظمي پور ، نرخ بيكاري در لرستان زياد است ، بنابراين برخي از جوانان به شهرها و شهرهاي بزرگ نقل مكان مي كنند ، در حالي كه برخي ديگر به شهرهايي در همان ايالت نقل مكان مي كنند كه 100 درصد در حاشيه هستند.

چرا بيگانگي يك آسيب اجتماعي است؟

او به طور كلي معتقد است كه اين يك مشكل اجتماعي است و از ديدگاه كارمندان دولت و سياستمداران به آن آسيب مي رساند و مردم ناخواسته از اين مشكل رنج مي برند. اين به دليل خطاي مديريت است. وقتي جامعه مديري ندارد و نمي تواند در شهر اصلي خود امرار معاش كند ، بايد به شهر ديگري و ديگري برود ، “او از اينجا تبعيد شده و آنجا مي ماند.” بيگانگي به عنوان يك خطر اجتماعي در نظر گرفته مي شود زيرا مردم نمي توانند امرار معاش كنند ، هيچ شغلي يا درآمدي نداشته باشند ، به تنهايي زندگي كنند و در مسكن غير متعارف زندگي كنند. اگر فردي قادر به تأمين مخارج خود و خانواده اش نباشد ، به رفتارهاي نامتعارف مانند سرقت ، قاچاق و سياه نمايي روي مي آورد و اين موارد آسيب اجتماعي تلقي مي شود.

آيا اين جمعيت شناس به اين س answerال پاسخ مي دهد كه روند مهاجرت در ايالت هايي مانند تهران در سال هاي اخير چگونه است؟ توضيحات: با توجه به اينكه جمعيت كشور افزايش يافته و جمعيت ايران طي سه دهه گذشته به حدود 50 ميليون نفر رسيده است و در حال حاضر به 84 ميليون نفر مي رسد ، البته تورم ، محدوديت در رشد زمين هاي كشاورزي و مهاجران به دليل اشباع. با افزايش بخش هاي كشاورزي و بيكاري ، بيشتر مهاجران به دليل فقر و بدبختي مجبور به تخليه مي شوند.

جامعه شناسان مي گويند: وي گفت: “حتي در شهر ، برخي از افراد ، فارغ از مهاجران ، به حاشيه رانده شده اند ، بنابراين برخي از مردم 20 سال است كه در شهر هستند ، يا در يك شهر متولد شده و زندگي مي كنند ، اما به دلايل مختلف.” شغل خود را از دست داد ، بيمار شد ، به زير خط فقر افتاد ، نتوانست خانه مناسبي پيدا كند و البته در حاشيه قرار گرفت.

بيگانگي فرهنگي شهرهاي بالاتر

كاظمي پور با اشاره به اينكه بيگانگي را مي توان به بيگانگي اجتماعي ، اقتصادي و فرهنگي تقسيم كرد ، گفت: بيگانگي نه تنها براي مسكن هاي غير متعارف بلكه براي افرادي كه در شهرها يا شهرها زندگي مي كنند اما فرهنگ همسايگان خود را نمي شناسند نيز صدق مي كند. باور كنيد كه مي توانيد هنجارهاي اجتماعي را نيز ببينيد. اين حد است.

۴۷۲۳۱